اهمیت واکسیناسیون جهت مقابله با بیماری آنفولانزای طیور

آنفولانزای A توسط ویروس‌های مشخصی ایجاد می‌شود که اعضای خانواده Orthomyxoviridae هستند و در جنس Alphainfluenzavirus  قرار می‌گیرند. هفت جنس آنفلوانزا وجود دارد، اما تنها ویروس آنفلوانزای A  مشخص شده است که پرندگان را آلوده می کند. تشخیص از طریق جداسازی ویروس یا با شناسایی  قطعات ژنوم آن است. این به این دلیل است که عفونت در پرندگان می تواند منجر به طیف گسترده ای از علائم بالینی شود که ممکن است بسته به میزبان، سویه ویروس، وضعیت ایمنی میزبان، وجود هر گونه ارگانیسم تشدید کننده ثانویه و شرایط محیطی متفاوت باشد.

درگذشته ، HPAI عمدتاً در پرندگان اهلی مورد توجه بوده است و کنترل آن در سطح مزرعه قابل پیش بینی بود. اما بررسی های فعلی نشان می دهد که آنفولانزا در جمعیت های پرندگان وحشی در گردش است و باعث گسترش آن نه تنها در مزارع مختلف، بلکه در سطح جهانی نیز می شود.

در عمل، محافظت  پرندگان در برابر ویروس آنفولانزا دشوار است.

درحال حاضر با مشکل افزایش جهانی در شیوع HPAI و افزایش تنوع ژنتیکی سویه های ویروس در گردش مواجه هستیم. بنابراین، استفاده از اقدامات کنترل بهداشتی به تنهایی ممکن است دیگر راه حلی پایدار برای مهار موثر بیماری نباشد. یکی از این اقدامات، معدوم سازی سیستماتیک انبوه طیور است که منجر به خسارات اقتصادی سنگین برای مرغداران می شود، تأثیری پایدار بر معیشت آنها دارد و نگرانی های اجتماعی، رفاه حیوانات و محیط زیست را افزایش می دهد. با توجه به تاثیر منفی آن بر پایداری شیوه های تولید و انعکاس آن برای مصرف کنندگان، مقبولیت آن باید مورد بررسی دقیق قرار گیرد.

اقداماتی مانند نظارت برای تشخیص زودهنگام و پایش ویروس‌های آنفلوانزای پرندگان، اقدامات پیشگیرانه بهداشتی (ایمنی زیستی) و اقدامات کنترل بیماری (قطع ارتباط، کنترل حرکت، قرنطینه) هسته اصلی هر استراتژی کنترل آنفلوانزای پرندگان است.

با این حال، واکسیناسیون طیور دیگر نمی تواند از جایگزین های موجود حذف شود و باید به عنوان یک ابزار تکمیل کننده در نظر گرفته شود. هنگامی که واکسیناسیون را از نظر علمی بررسی کنیم، چندین مزیت قابل ارائه می باشد:

1. پیشگیری و کنترل شیوع در جمعیت پرندگان اهلی واکسینه شده که منجر به کاهش گردش ویروس در داخل و بین گله ها و کاهش خطر انتشار آن به حیات وحش می شود.
2. کاهش خسارات اقتصادی، هم مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم .طبق استانداردهای بین المللی WOAH، زمانی که واکسیناسیون آنفلوانزای پرندگان به درستی اجرا شود، به صورت موثر میتوان با پاتوژن آنفولانزا پرندگان مقابله کرد.
3. کاهش خطر ابتلای انسان به بیماری آنفولانزای پرندگان
4. به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی

در زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی ، واکسیناسیون علیه آنفلوانزای پرندگان می‌تواند به پایداری کلی صنعت طیور و حفظ سیستم‌های تولیدی کمک کند. این موضوع  به حفظ سلامت پرندگان اهلی و وحشی، تضمین عرضه پایدار محصولات طیور برای مصرف کنندگان و حفظ تنوع زیستی کمک می کند. علاوه بر این، برنامه‌های واکسیناسیون با پروتکل‌های از پیش تعیین‌شده مبتنی بر کاهش خطر ابتلا،میتواند آمادگی پرندگان را در مواجهه با ویروس بهبود بخشد.

اما نکته ی بسیار مهم و حیاتی که اغلب با مصرف واکسن به فراموشی سپرده میشود این است که واکسیناسیون بر علیه آنفولانزای پرندگان باید به عنوان بخشی از یک استراتژی گسترده تر جهت  پیشگیری و کنترل بیماری در نظر گرفته شود. این باید شامل مقررات دیگری مانند اقدامات امنیت زیستی، نظارت بر بیماری برای تشخیص زودهنگام، واکنش سریع به شیوع،پایش دقیق و کامل گله های واکسینه و یک استراتژی خروج از واکسیناسیون به صورت برنامه ریزی شده باشد. واکسیناسیون می تواند اقدامی موقت برای کنترل بهتر وضعیت بیماری باشد. مقامات ملی دامپزشکی مسئول تصمیم گیری برای واکسیناسیون بر اساس ارزیابی ریسک هستند که به عوامل متعددی بستگی دارد و مسئولیت های مختلفی را در بر می گیرد، از جمله:

• در دسترس بودن واکسن های ثبت شده با کیفیت بالا و قابل اعتماد که مطابق با استانداردهای بین المللی WOAH بوده و در برابر سویه های در حال گردش موثر باقی می مانند. ترکیب واکسن باید تحت بازبینی مداوم باشد تا به شرایط متغیر و اپیدمیولوژی پاسخ درستی ارائه دهد.
• ظرفیت نظارت کافی برای نشان دادن اینکه واکسیناسیون با پایش ویروس و تشخیص زودهنگام شیوع بیماری در جمعیت پرندگان واکسینه شده و واکسینه نشده تداخلی ندارد. سیستم های نظارت قوی برای نظارت بر وجود احتمالی ویروس آنفلوانزای پرندگان در پرندگان اهلی و وحشی و همچنین در پستانداران ضروری است. این مشخص می کند که کدام سویه در حال گردش هستند و تضمین می کند که اهداف ایمن سازی برآورده شده اند یاخیر و اقدامات کنترلی مناسب اجرا می شوند. با این حال، ایجاد و حفظ این ظرفیت نیاز به منابع مالی دارد و در همه کشورها امکان پذیر نیست.
• تعهد تولیدکنندگان طیور به پایبندی به استراتژی کنترل بیماری موجود.
• جمع آوری داده ها از تولیدکنندگان و دامپزشکان در مورد مدت زمان حفاظت ارائه شده توسط واکسیناسیون و زمان دفع ویروس پس از واکسیناسیون در صورت استفاده از واکسن های زنده. چنین داده هایی به تعریف بهتر استراتژی های واکسیناسیون کمک می کند.
• ظرفیت اطمینان از قابلیت ردیابی کل فرآیند، از تولید واکسن تا تجویز در مزرعه و نظارت پس از واکسیناسیون، از جمله قابلیت ردیابی حیوانات واکسینه شده و محصولات آنها.
• انتخاب واکسن، پروتکل های واکسیناسیون و نظارت، اجزای حیاتی یک برنامه واکسیناسیون موفق هستند. سطح ایمنی ایجاد شده در  گله به عوامل مختلفی بستگی دارد. بسته به اپیدمیولوژی بیماری، مقامات دامپزشکی – با مشورت با بخش طیور – ممکن است تصمیم بگیرند که فقط گونه های خاصی را در مجموعه ای از سیستم های تولید واکسینه کنند.

طبق بررسی  در استانداردهای WOAH ، تصمیم برای واکسیناسیون طیور باید به صورت زیر باشد:

• بخشی از یک استراتژی گسترده تر جهت کنترل آنفولانزای پرندگان با یک طرح خروج.
• همراه با یک سیستم نظارت کامل برای جمعیت پرندگان اهلی و وحشی برای هدایت انتخاب سویه‌های واکسن مناسب.
• بر اساس در دسترس بودن منابع مالی، فنی و انسانی کافی برای نظارت بر بیماری و حفظ کمپین های موثر واکسیناسیون.
• همراه با اجرای مقررات مربوطه، از جمله صدور مجوز، کنترل کیفیت، و استانداردهای ایمنی برای واکسن.

اجرای برنامه های واکسیناسیون آنفلوانزای پرندگان مستلزم تعادل دقیق بین کنترل بیماری و حفظ تجارت بین المللی ایمن است. قبل از خرید و فروش شرکای تجاری باید:

• ایجاد مکانیسم هایی برای اطمینان از همکاری و ارتباط شفاف بین ذینفعان مربوطه، از جمله وزارتخانه ها، مقامات دامپزشکی و تولیدکنندگان؛
• برای توافق بر سر الزامات گواهینامه و پروتکل‌های تجاری و رسیدگی به نگرانی‌های تجاری، در بحث‌های دوجانبه شرکت کنید تا در زمان عاری بودن از بیماری بتوان از شناسایی متقابل اطمینان حاصل کنید.

با توجه به اهمیت سیستم ایمنی در مقابله با بیماری ها،این امر میتواند کمک بزرگی برای جلوگیری از اسیب های بزرگ باشد.محصول ایمونوپروپوفیت تاثیر خود را برای افزایش سیستم ایمنی به خوبی اثبات کرده است.یکی از راهکار هایی که می توان برای کنترل و پیشگیری انواع بیماری های ویروسی به کار برد استفاده از داروی کاملا طبیعی تقویت کننده ایمنی ایمونوپروپوفیت است. این محصول حاوی عصاره پروپولیس، شیرین بیان و سرخارگل (اکیناسه) می باشد و ایمنی سلولی و همورال و قدرت فاگوسیتوز را تقویت می کند. ایمونوپروپوفیت با تقویت ایمنی، مقاومت طیور را نسبت به پاتوژن های بیماری زا، بالا برده و از دفع و انتشار ویروس هم جلوگیری می کند. به علاوه مصرف آن در کنار واکسیناسیون می تواند سبب افزایش تولید آنتی بادی و بهبود پاسخ به واکسیناسیون شود.

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید