برونشیت عفونی پرندگان (IB) اولین بار در دهه 1930 در ایالات متحده آمریکا (ایالات متحده آمریکا) به عنوان یک بیماری حاد تنفسی عمدتاً در جوجه های جوان تعریف شد.عامل، ویروس برونشیت عفونی پرندگان (IBV) نامیده شد. این ویروس عضوی از جنس Gammacoronavirus، زیر خانواده Coronavirinae، خانواده Coronaviridae، در راسته Nidovirales قرار دارد. IBV و سایر کروناویروس‌های پرندگان مثل بوقلمون‌ها و قرقاول‌ها به عنوان گاماکرونا ویروس‌ها طبقه‌بندی می‌شوند و کروناویروس‌های پستانداران شامل آلفا و بتاکورونا ویروس‌ها هستند. ویروس‌های جدید مرتبط با ویروس کرونا در پرندگان و خوک‌های وحشی شناسایی شده‌اند.
جالب است که دلتاکروناویروس های پرندگان دارای توالی ژنومی متفاوتی هستند و هیچ ارتباط نزدیکی با گاماکرونا ویروس ها نشان نمی دهند. کروناویروس ها دارای ژنوم RNA تک رشته ای غیرقطبی هستند.
شرح و اهمیت بیماری:
برونشیت عفونی پرندگان (IB) توسط ویروس برونشیت عفونی گاماکرونا ویروس (IBV) ایجاد می شود.بیماری مشترک بین انسان و دام نیست. این ویروس عمدتاً عامل ایجاد عفونت در جوجه ها میباشد و یک پاتوژن مهم در پرندگان نوع گوشتی و تخمگذار است. برونشیت عفونی یک بیماری حاد و مسری است که در درجه اول با علائم تنفسی در جوجه های در حال رشد مشخص می شود. در مرغ های تخمگذار اغلب کاهش تولید و افت کیفیت تخم مرغ مشاهده می شود. چندین سویه از ویروس نفروپاتوژن هستند و ممکن است باعث نفریت بینابینی و مرگ و میر شوند. شدت بیماری تنفسی ناشی از IBV با حضور سایر پاتوژن ها از جمله باکتری ها افزایش می یابد که منجر به عفونت مزمن کیسه های هوایی می شود. تشخیص IB مستلزم تشخیص ویروس با جداسازی ویروس و یا روش های مولکولی، تکنیک های رنگ آمیزی آنتی ژن یا نمایش اسید نوکلئیک ویروس از گله های بیمار است. نشان دادن افزایش پاسخ آنتی بادی سرم نیز ممکن است مفید باشد. استفاده گسترده از واکسن های زنده و غیرفعال ممکن است هم تفسیر تشخیص ویروس و هم یافته های سرولوژی را پیچیده کند. بروز سویه های واریانت آنتی ژنی ممکن است بر ایمنی ناشی از واکسیناسیون غلبه کند.
شناسایی عامل:
برای فرم معمول تنفسی، IBV با موفقیت از مخاط نای و ریه چند روز تا یک هفته پس از عفونت جدا می شود. برای سایر اشکال IB، یا در فاز مزمن عفونت، کلیه، مجرای تخم یا لوزه های سکوم بسته به پاتوژنز بیماری ممکن است منابع بهتری برای ویروس باشند. (RT-PCR) به طور فزاینده ای برای شناسایی ژنوتیپ گلیکوپروتئین اسپایک (S) سویه های فیلد IBV استفاده می شود.آزمایش‌های تکمیلی شامل میکروسکوپ الکترونی، استفاده از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، VN، تست‌های ایمونوهیستوشیمی یا ایمونوفلورسانس، و آزمایش‌های چالشی در جوجه‌ها هستند.SPF یا کشت‌های اندام نای مرغ (TOC) از جنین‌ها ممکن است برای جداسازی ویروس استفاده شوند. پس از تلقیح در حفره آلانتوئیک، IBV باعث رشد جنین، پیچش پر، چاق شدن یا رسوب اورات در مزونفروس کلیه می شود. روش دیگر، تست های VN یا HI با استفاده از آنتی سرم خاص ممکن است برای شناسایی سروتیپ استفاده شود.
تست های تشخیصی اصلی:
کیت‌های (ELISA) اغلب برای پایش پاسخ‌های آنتی‌بادی سرمی استفاده می‌شوند. آنتی ژن های مورد استفاده در کیت ها به طور گسترده در میان سروتیپ ها واکنش متقاطع دارند و امکان پایش سرولوژیکی پاسخ های واکسن و چالش های میدانی را فراهم می کنند. تست HI برای شناسایی پاسخ های سروتیپ خاص به واکسیناسیون و چالش های مزرعه ای به ویژه در جوجه های جوان در حال رشد استفاده می شود. به دلیل عفونت‌ها و واکسیناسیون‌های متعدد، سرم‌های طیور گوشتی و تخمگذار حاوی آنتی‌بادی‌هایی با واکنش متقاطع هستند و از نتایج آزمایش‌های HI و VN نمی‌توان با درجه اطمینان بالایی برای تعیین سروتیپ عفونت استفاده کرد.
واکسیناسیون:
برای مقابله با بیماری برونشیت عفونی هم واکسن های خفیف حدا یافته و هم واکسن های غیرفعال شده با امولسیون روغنی موجود هستند. واکسن‌های زنده نسبت به واکسن‌های غیرفعال، ایمنی موضعی بهتری را برای دستگاه تنفسی ایجاد می‌کنند. استفاده از واکسن های زنده خطر بیماری زایی ناشی از پاساژ معکوس سویه واکسن در گله ها را به همراه دارد.واکسن‌های غیرفعال تزریق می‌شوند و یک تلقیح منفرد محافظت قابل‌توجهی ایجاد نمی‌کند، مگر اینکه قبل از یک یا چند واکسن اولیه IBV زنده باشد.
علائم:
IB بر طیور در تمام سنین تأثیر می گذارد. ویروس‌های شبه IBV از بوقلمون‌ها، قرقاول‌ها و مرغان دریایی جدا شده‌اند. این بیماری از طریق هوا، تماس مستقیم و به طور غیرمستقیم از طریق انتقال مکانیکی (تجهیزات آلوده طیور یا مواد بسته بندی تخم مرغ، کود مصرفی به عنوان کود، بازدید از مزرعه و غیره) منتقل می شود. برونشیت عفونی در سراسر جهان رخ می دهد و انواع بالینی را دارد که اصلی ترین آن بیماری تنفسی است که بدلیل عفونت بافت های دستگاه تنفسی پس از استنشاق یا بلع ایجاد می شود. عفونت مجرای تخمک در سنین بسیار پایین می‌تواند منجر به آسیب دائمی شود و در مرغ‌ها می‌تواند منجر به توقف تخم‌گذاری یا تولید تخم مرغ هایی با پوسته‌های نازک و بدشکل با از بین رفتن رنگدانه‌های پوسته شود. IB می تواند نفروپاتوژن باشد و باعث نفریت حاد، رسوب اورات و مرگ و میر به خصوص در پرندگان جوان شود. پس از بهبودی آشکار، نفریت مزمن می تواند در زمان بعدی منجر به مرگ شود. واکسن و سویه‌هایی از IBV ممکن است در لوزه‌های سکومی باقی بمانند و برای هفته‌ها از جوجه‌های سالم همراه مدفوع دفع شوند.
تشخیص:
نمونه های مناسب با شکل IB مشاهده شده باید به محض آشکار شدن علائم بالینی گرفته شود. برای بیماری حاد تنفسی، سواب از دستگاه تنفسی فوقانی پرندگان زنده یا بافت نای و ریه پرندگان بیمار باید برداشت شود. برای پرندگان مبتلا به نفریت یا مشکلات تولید تخم مرغ، به ترتیب، علاوه بر نمونه های تنفسی، نمونه هایی از کلیه یا مجرای تخمک نیز باید جمع آوری شود. شناسایی IBV با روش (RT-PCR) و تعیین توالی، پرکاربردترین روش ها در این زمینه خواهد بود. نتیجه مثبت RT PCR دلیلی بر وجود IBV در سلول های کلیه و ایجاد آسیب نیست. همچنین می تواند ناشی از ویرمی یا آلودگی سواب ها توسط اندام هایی غیر از کیسه هوایی باشد. در شرایطی که به نفریت ناشی از IB مشکوک است، نمونه‌های کلیه نیز باید از لاشه‌های تازه برای هیستوشیمی یا ایمونوفلورسانس انتخاب شوند. میزان بالایی از شناسایی ویروس از لوزه یا مدفوع روده ای گزارش شده است. با این حال، ویروس جدا شده از لوزه های سکومی ممکن است هیچ ارتباطی با آخرین عفونت یا بیماری بالینی نداشته باشد. جداسازی IBV ممکن است با استفاده از (SPF) که یک یا چند بار در تماس با طیور تجاری قرار می‌گیرند، تسهیل شود. نمونه خون از پرندگان مبتلا به بیماری حاد و همچنین جوجه های در حال نقاهت نیز می تواند برای آزمایش سرولوژی ارسال شود.
پیشگیری و درمان
باید توجه داشته باشید که همیشه پیشگیری مقدم بر درمان است.با توجه به اهمیت سیستم ایمنی در مقابله با بیماری ها میتوان کمک بزرگی برای جلوگیری از اسیب های بزرگ باشد.محصول ایمونوپروپوفیت تاثیر خود را برای افزایش سیستم ایمنی به خوبی اثبات کرده است.یکی از راهکار هایی که می توان برای کنترل و پیشگیری انواع بیماری های ویروسی به کار برد استفاده از داروی کاملا طبیعی تقویت کننده ایمنی ایمونوپروپوفیت است. این محصول حاوی عصاره پروپولیس، شیرین بیان و سرخارگل (اکیناسه) می باشد و ایمنی سلولی و همورال و قدرت فاگوسیتوز را تقویت می کند. ایمونوپروپوفیت با تقویت ایمنی، مقاومت طیور را نسبت به پاتوژن های بیماری زا، بالا برده و از دفع و انتشار ویروس هم جلوگیری می کند. به علاوه مصرف آن در کنار واکسیناسیون می تواند سبب افزایش تولید آنتی بادی و بهبود پاسخ به واکسیناسیون شود.
باتوجه به این موضوع که سویه های جدید بیماری برونشیت عفونی تمایل بیشتری برای ایجاد عارضه در کلیه را دارند از این رو داروی کاملا گیاهی و بدون عوارض لاوارن برای پیشگیری و درمان کلیه ها بسیار مفید میباشد.لاوارن به علت داشتن عصاره گیاه گزنه سبب تقویت کلیه ها شده و با داشتن آهن و ویتامین C مانع از آزادسازی رادیکال های آزاد میشود.
جهت اطلاعات بیشتر در مورد لاوارن اینجا کلیک کنید
رای درمان بیماری های تنفسی طیور، می توان از داروی کاملا گیاهی ایمونو اکینامول استفاده نمود. این محصول حاوی عصاره های اکیناسه (سرخارگل) و آویشن باغی است و علاوه بر داشتن اثرات ضدمیکروبی، ضد التهابی و تقویت ایمنی منجر به خروج ترشحات، باز شدن مجاری و افزایش ظرفیت تنفسی می شود. هم چنین عطسه و سایر علائم تنفسی را بهبود بخشیده و عوارض ناشی از واکسن های زنده را کاهش می دهد. به علاوه ایمونو اکینامول دوره پرهیز از مصرف ندارد و در تمام طول دوره پرورش قابل استفاده می باشد.
برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.
منبع:www.who.com
