M gallisepticum معمولاً در “بیماری مزمن تنفسی” چند میکروبی در جوجه های گوشتی دیده میشود.فرم آن در مرغ های تخمگذار، معمولاً تحت بالینی است، اما باعث کاهش تعداد تخم ها در طول چرخه تولید می شود. بوقلمون ها بیشتر مستعد ابتلا به M gallisepticum هستند که اغلب منجر به متورم شدن سینوس های زیر چشمی می شود و از این رو “سینوزیت عفونی” نامیده می شود. این بیماری ها جوجه ها و بوقلمون ها را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهند و بیشترین ضررهای اقتصادی را در صنعت مرغداری ایجاد می کنند. همچنین آلودگی در قرقاول، کبک ، طاووس، کبوتر، بلدرچین، اردک، غاز و طوطی سانان رخ می دهد. پرندگان آوازخوان عموماً مقاوم هستند، اگرچه شیوع گسترده ای از M gallisepticum وجود دارد که باعث تورم و مرگ و میر در فنچ های خانگی (و برخی گونه های مشابه) در آمریکای شمالی می شود.
M gallisepticum بیماریزاترین مایکوپلاسما پرندگان است. با این حال، تنوع سویه قابل توجهی در طیف وسیعی از حساسیت میزبان، حدت، علائم بالینی، و پاسخ ایمنی آشکار است.
اپیدمیولوژی و انتقال عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در طیور
M gallisepticum به صورت عمودی و به صورت افقی از طریق تخم مرغ،ذرات معلق در هوا و از طریق آلودگی خوراک، آب و محیط زیست و از طریق فعالیت انسان (کفش، تجهیزات و غیره) منتقل می شود. عفونت ممکن است در برخی از پرندگان برای چند روز تا چند ماه نهفته باشد، اما زمانی که پرندگان تحت استرس هستند، انتقال افقی ممکن است به سرعت از طریق ذرات معلق در هوا و مسیر تنفسی اتفاق بیفتد، پس از آن عفونت و بیماری بالینی در گله پخش می شود. هنگامی که افراد یا گله ها آلوده می شوند، تا آخر عمر آلوده می مانند و به عنوان حامل یا مخزن عفونت عمل می کنند.
اقدامات مدیریتی و امنیت زیستی خوب در پیشگیری بسیار ضروری است.
مجرای بینی، سینوس ها و نای بیشتر مستعد ابتلا به کلونیزاسیون اولیه و عفونت هستند. با این حال، در بیماری شدید و حاد، عفونت ممکن است برونش ها، کیسه های هوایی و گاهی اوقات ریه ها را نیز درگیر کند. پس از آلوده شدن، پرندگان ممکن است تا آخر عمر ناقل باقی بمانند. یک برهمکنش مشخص (بیماری چند میکروبی) بین ویروس های تنفسی، اشریشیا کلی و M gallisepticum در پاتوژنز و شدت بیماری مزمن تنفسی وجود دارد.
یافته های بالینی و ضایعات عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در طیور
در جوجه‌ها، عفونت M gallisepticum ممکن است نهفته باشد یا منجر به درجات مختلفی از مشکلات تنفسی، با علائم خفیف تا مشخص مانند:مشکل در تنفس، سرفه و یا عطسه شود و مرگ و میر پایین است. ترشحات بینی و ورم ملتحمه همراه با کف چشم ممکن است وجود داشته باشد. این بیماری به طور کلی در بوقلمون ها شدیدتر از جوجه ها است و تورم سینوس ها شایعتر است. راندمان خوراک و افزایش وزن کاهش می یابد. فرم مزمن آن در گله های تخمگذار ممکن است با افزایش در مرگ و میر و کاهش نرخ کلی تولید همراه باشد.
عفونت M gallisepticum در جوجه ها منجر به سینوزیت کاتارال نسبتاً خفیف، عفونت نای و کیسه هوایی می شود. عفونت های E coli اغلب همزمان با آن ها رخ میدهد و منجر به ضخیم شدن و کدورت شدید کیسه هوا، پریکاردیت و پری هپاتیت می شوند. بوقلمون ها دچار سینوزیت مخاطی چرکی شدید و درجات مختلف نای و کدورت کیسه هوایی می شوند. از نظر میکروسکوپی، غشاهای مخاطی درگیر ضخیم،نکروزه و ملتهب میشوند.
تشخیص عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در طیور
تشخیص عمدتا بر اساس PCR است. پس از تزریق واکسن های غیر فعال روغن امولسیون یا عفونت با M synoviae. M gallisepticum باید با جداسازی از نمونه‌های سواب سینوس‌ها،شاخک‌های بینی،نای، کیسه‌های هوایی، ریه‌ها تأیید شود. جداسازی اولیه در محیط مایکوپلاسما حاوی 10 تا 15 درصد سرم انجام می شود. کلنی های روی محیط آگار برای شناسایی گونه ها از طریق ایمونوفلورسانس با آنتی بادی های خاص گونه استفاده می شود.
جدایه های مایکوپلاسما باید بر اساس گونه شناسایی شوند، زیرا پرندگان نیز ممکن است به مایکوپلاسماهای غیر بیماری زا آلوده شوند. عفونت E coli، بیماری نیوکاسل، آنفولانزای پرندگان و سایر بیماری های تنفسی (مثلا برونشیت عفونی در جوجه ها) باید در تشخیص افتراقی در نظر گرفته شوند و می توانند به عنوان عوامل بیماری زا تحریک کننده یا کمک کننده عمل کنند.
به دلیل ماهیت سخت مایکوپلاسما و دشواری جداسازی، آزمایش‌های تشخیصی مولکولی به رایج‌ترین روش برای تشخیص و شناسایی عفونت‌های مایکوپلاسما در طیور تبدیل شده‌اند. Real time PCR یک تست حساس، اختصاصی و سریع برای تشخیص M gallisepticum است و می تواند مستقیماً روی سواب های بالینی گرفته شود.
درمان، کنترل و پیشگیری از عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در طیور
آنتی بیوتیک ها ممکن است علائم بالینی و انتقال عمودی را کاهش دهند اما عفونت را از بین نمی برند و امکان ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی نیز وجود دارد.
کنترل و پیشگیری نیاز به امنیت زیستی خوبی دارد و پیشگیری معمولاً از طریق تهیه جوجه ها یا طیور از گله های مولد (M gallisepticum-) انجام می شود.
برای درمان بیماری کوریزا، می توان از داروی کاملا گیاهی ایمونو اکینامول استفاده نمود. این محصول حاوی عصاره های اکیناسه (سرخارگل) و آویشن باغی است و علاوه بر داشتن اثرات ضدمیکروبی، ضد التهابی و تقویت ایمنی منجر به خروج ترشحات، باز شدن مجاری و افزایش ظرفیت تنفسی می شود. هم چنین عطسه و سایر علائم تنفسی را بهبود بخشیده و عوارض ناشی از واکسن های زنده را کاهش می دهد. به علاوه ایمونو اکینامول دوره پرهیز از مصرف ندارد و در تمام طول دوره پرورش قابل استفاده می باشد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد داروی کاملا گیاهی ایمونواکینامول اینجا کلیک کنید.
