از سال 2005، آنفولانزای پرندگان تلفات سرسام آوری داشته است، به طوری که بیش از 500 میلیون پرنده به دلیل این بیماری در سراسر جهان تلف شدند. تأثیر مخرب آن فراتر از آسیب به پرندگان اهلی و وحشی است و معیشت، امنیت غذایی و سلامت عمومی را تهدید می کند.
تغییر اخیر در اکولوژی و اپیدمیولوژی این بیماری نگرانی جهانی را افزایش داده است زیرا این بیماری به مناطق جغرافیایی جدید گسترش یافته است. همچنین باعث مرگ غیرمعمول در پرندگان وحشی شده و منجر به افزایش نگران کننده در موارد پستانداران شده است. ماهیت این بیماری به سرعت در حال تکامل میباشد و تغییرات در الگوهای گسترش آن مستلزم بازنگری در راهبردهای پیشگیری و کنترل موجود است. برای مهار موثر این بیماری، حفاظت از پایداری اقتصادی بخش طیور و کاهش خطرات بالقوه همه‌گیری، همه ابزارهای موجود از جمله واکسیناسیون باید مورد بازنگری قرار گیرند.
گسترش کنونی آنفلوانزای پرندگان یک نگرانی عمده برای صنعت طیور، سلامت عمومی است. با توجه به پیشرفت‌های اخیر در اپیدمیولوژی آن و بیماری‌زایی بالا (HPAI) در حیوانات وحشی، اقدامات ایمنی زیستی سخت‌گیرانه‌تر و حذف انبوه طیور ممکن است دیگر برای کنترل این بیماری کافی نباشد. با مهاجرت فصلی پرندگان وحشی از شمال به جنوب، کشورها باید برای افزایش شیوع بیماری آماده باشند و باید رویکردهای تکمیلی مانند واکسیناسیون را مطابق با استانداردهای بین المللی بهداشت و رفاه حیوانات در نظر بگیرند.
نکات کلیدی
- اپیدمیولوژی آنفولانزای پرندگان در حال تکامل است: این بیماری به تدریج ماهیت فصلی خود را از دست می دهد و سویه های بیماری زایی بالا در پرندگان وحشی در گردش هستند.
احتمال تکامل ویروس و سرایت آن به گونه های جدید، از جمله پستانداران بسیار زیاد است که خطری برای سلامت انسان نیز به همراه دارد.
همه ابزارهای موجود برای کنترل بیماری مبتنی بر مسائل علمی باید در نظر گرفته شوند. در زمینه های اپیدمیولوژیک خاص، واکسیناسیون می تواند مکمل موثری برای سایر استراتژی های کنترل باشد.
اگر واکسیناسیون به درستی اجرا شود، نباید مانعی برای آن وجود داشته باشد.
استفاده گسترده تر از واکسیناسیون، نوآوری تحقیقاتی را تحریک می کند و کیفیت واکسن های موجود را بهبود می بخشد.
جهت اطلاعات بیشتر در مورد بیماری آنفولانزای پرندگان اینجا کلیک کنید
