آنتریت نکروتیک چیست؟ 

ظهور مجدد آنتریت نکروتیک مهم ترین تهدید برای صنعت طیور بوده است که به صورت بالینی باعث مرگ و میر بالا و در اشکال تحت بالینی رشد و تبدیل خوراک را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری از نظر تاثیر بر عملکرد، رفاه و مرگ و میر یکی از شایع ترین و مخرب ترین بیماری های باکتریایی در گله های جوجه های گوشتی تجاری است. آنتریت نکروتیک یک فرآیند بیماری چند عاملی است که در آن معمولاً  عواملی نیز برای تسریع شیوع بیماری مورد نیاز است. اگرچه کلستریدیوم پرفرژنس به عنوان عامل اتیولوژیک این بیماری شناسایی شده است، عوامل مستعد کننده ای که منجر به تکثیر بیش از حد C. perfringens و پیشرفت متعاقب آن به بیماری می شود به خوبی شناخته نشده است. هر عاملی که باعث ایجاد استرس در جوجه‌های گوشتی شود می‌تواند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کرده و تعادل فلور میکروبی روده را مختل کند، به گونه‌ای که خطر شیوع آنتریت نکروتیک(NE) افزایش می‌یابد. مدیریت طیور می تواند به طور قابل توجهی بر عامل ایجاد کننده این بیماری تأثیر بگذارد. به طور خاص، محدودیت خوراک و واکسیناسیون کوکسیدیوز می تواند پرنده را در برابر NE محافظت کند، در حالی که دمای نا مناسب سالن، مایکوتوکسین های خوراک و تراکم بالای ذخایرخوراکی،از عوامل مستعد کننده ابتلا به NE به شمار می آیند. درک پاتوژن های بیماری و همچنین عوامل تغذیه ای و عفونی و شیوع آنتریت نکروتیک بسیار مهم است. این امر به منظور توسعه استراتژی های مدیریتی در سطح مزرعه برای کنترل بروز و شدت بیماری در دوران ممنوعیت استفاده از آنتی بیوتیک ضروری و بسیار مهم است.

آنتریت نکروتیک (NE) یکی از شایع ترین بیماری ها در جوجه های گوشتی است که بار اقتصادی قابل توجهی را بر صنعت طیور در سراسر جهان تحمیل می کند. کل زیان اقتصادی جهانی آن سالانه بیش از 6 میلیارد دلار تخمین زده می شود. در حالی که وقوع آن منجر به کاهش 12 درصدی وزن بدن و افزایش 11 درصدی ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با پرندگان سالم می شود.

علیرغم درک کنونی ما از بیماری، و شناسایی کلستریدیوم پرفرنجنس به عنوان عامل اتیولوژیک، عوامل مستعد کننده، که برای شیوع بیماری ضروری هستند، به طور کامل شناخته نشده اند. این عوامل می توانند بر اکوسیستم تأثیر بگذارند و تعادل روده را مختل کنند و منجر به شیوع بیماری شوند.

عوامل مدیریتی کنترل کننده

مدیریت شامل تمام اقداماتی است که برای طیور در سطح مزرعه اعمال می شود تا به آنها اجازه دهد تا پتانسیل ژنتیکی خود را به طور موثر و مفید بیان کنند. بهداشت، رفاه، قوانین و مسائل اقتصادی را در نظر گرفته میشود، اما تأثیر آن بر سلامت روده به طور کامل مشخص نشده است. این بررسی بر استراتژی‌های مدیریتی مانند تغذیه، بهداشت و پرورش تمرکز دارد که می‌تواند برای کنترل NE در طیور بدون استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده شود.

 

عوامل تغذیه ای

مواد اولیه و شکل فیزیکی خوراک طیور به طور قابل توجهی بر پاتوژن های NE در جوجه های گوشتی تأثیر می گذارد. به طور خاص، سطوح بالای پروتئین حیوانی، چربی و غلات، که حاوی محتوای افزایش یافته پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای هستند، از عوامل خطر شناخته شده آنتریت نکروتیک هستند. آنها می توانند خواص فیزیکوشیمیایی گوارش روده را تغییر دهند، می توانند بر میکروبیوتا روده تأثیر بگذارند و می توانند بستری را فراهم کنند و محیطی را ایجاد کنند که به نفع رشد C. perfringens در روده باشد.

مدیریت خوراک یک استراتژی امیدوارکننده برای کنترل NE است. محدودیت خوراک در طیور به منظور کنترل سرعت رشد و جلوگیری از اختلالات متابولیک اعمال می شود. محدودیت غذایی جوجه های گوشتی شدت عارضه NE را محدود کرده و جمعیت C. perfringens را در سکوم کاهش می دهد. اثر محافظتی محدودیت خوراک در برابر NE به تأثیر سیستم عصبی و غدد درون ریز و سیستم ایمنی و همچنین به عدم وجود مواد مغذی در دستگاه روده نسبت داده شد. علاوه بر این، محدودیت خوراک باعث بهبود گردش خون در مخاط روده می شود و ممکن است آن را از نکروزه شدن محافظت کند.

تغذیه غلات کامل یک روش مدیریتی است که اغلب در طیور به منظور کاهش هزینه های خوراک استفاده می شود. تحریک مکانیکی سنگدان، علاوه بر کاهش PH در روده، محیط نامطلوبی را برای تکثیر C. perfringens فراهم می کند و می تواند برای مبارزه با بیماری های روده ای در طیور مورد استفاده قرار گیرد.

با این حال، هیچ داده علمی برای تأثیر تغذیه غلات کامل بر NE وجود ندارد.

 

مدیریت بهداشتی 

شناخته شده ترین عامل مستعد کننده برای NE آسیب مخاطی ناشی از عفونت کوکسیدیا است. در مقابل، واکسیناسیون ضد کوکسیدیا، اثر محافظتی قابل توجهی در برابر NE تجربی تحت بالینی در جوجه های گوشتی نشان داد اما این کافی نبود. اثر محافظتی واکسن ضد کوکسیدیا در برابر NE به تحریک مکانیسم های ایمنی غیر اختصاصی و اختصاصی در نتیجه التهاب موضعی نسبت داده شد. علاوه بر این، کاهش ضایعات شدید کوکسیدیوز در مخاط، ترشح مخاطی و مواد مغذی موجود را برای تکثیر C. perfringens در دستگاه گوارش محدود می‌کند. در نهایت، کنترل کوکسیدیوز از اتصال C. perfringens به مخاط روده جلوگیری می کند.

جهت اطلاعات بیشتر در مورد کوکسیدیوز اینجا کلیک کنید

ایمنی، اختصاصی و غیر اختصاصی، در برابر C. perfringens یک عامل ضروری برای کنترل NE است. برنامه واکسیناسیون باید علیه بیماری های سرکوب کننده سیستم ایمنی طیور، مانند بیماری گامبورو، کم خونی عفونی مرغ، بیماری مارک و غیره هدف قرار گیرد. علاوه بر این، واکسیناسیون علیه C. perfringens یک ابزار پیشگیرانه منطقی برای محافظت در برابر NE به نظر می رسد. با این حال، تنها یک واکسن C. perfringens نوع A آلفا توکسوئید ثبت شده است، و به صورت تزریقی به گله های پرورش دهنده داده می شود.

مایکوتوکسین ها متعدد هستند و معمولا در خوراک طیور یافت می شوند. آنها با تأخیر رشد در طیور دخیل هستند و سلامت عمومی را به خطر می اندازند. مایکوتوکسین‌ها بر یکپارچگی و مورفولوژی سلول‌های اپیتلیال روده کوچک تأثیر منفی می‌گذارند و همچنین با سرکوب سیستم ایمنی مرتبط هستند که متعاقباً می‌تواند شدت کوکسیدیوز و ضایعات NE را افزایش دهد.

آنتی آمونیوم اکسترا(ANTI AMMONIUM EXTRA) محصول منحصر بفردی است که شامل عصاره های گیاهی، مواد معدنی و اسید های ارگانیک می باشد. این محصول ضد عفونی کننده خوراک بوده و بار میکروبی خوراک را کاهش می دهد. محصول به صورت پودر مخلوط در دان طیور می باشد. آنتی آمونیوم اکسترا علاوه بر افزایش زمان عبور مواد غذایی از دستگاه گوارش دارای اثر ضد میکروبی نیز می باشد. همچنین این ترکیب با تاثیر بر روی کاهش تعداد باکتری های مضر و جذب آب بیشتر در روده ها موجب کاهش رطوبت و گاز آمونیاک بستر می گردد. این محصول بدلیل فرمولاسیون طبیعی و ایمن هیچ گونه باقیمانده مضری در تولیدات حیوان و محیط زیست برجای نگذاشته و از این رو فاقد دوره پرهیز از مصرف میباشد.

جهت اطلاعات بیشتر در مورد آنتی آمونیوم اکسترا اینجا کلیک کنید

 

نتیجه

NE یک مثال کلاسیک از فرآیند بیماری چند عاملی در طیور را نشان می دهد. این نتیجه عدم تعادل اکوسیستم روده است، زیرا حضور C. perfringens به خودی خود مستقیماً منجر به بیماری نمی شود. عوامل دیگری که اکوسیستم روده را تغییر می‌دهند و اجازه رشد بیش از حد C. perfringens را می‌دهند به منظور برانگیختن علائم بالینی و ضایعات NE مورد نیاز است. بنابراین، شیوع NE به عنوان یک مسئله سلامت روده در نظر گرفته می شود و به تعامل بین میزبان، عوامل عفونی، تغذیه ای و مدیریتی بستگی دارد.

ممنوعیت مواد ضد میکروبی و تأثیر مالی NE در صنعت جوجه‌های گوشتی مدرن منجر به توسعه استراتژی‌های جدیدی برای کنترل آن شده است. شناسایی فاکتورهای بیماریزای C. perfringens و کنترل عوامل مستعد کننده از راهبردهای مهم هستند. بهینه‌سازی شیوه‌های مدیریت مرغداری، از جمله پروتکل‌های بهداشت زیستی سخت‌گیرانه و بهداشتی مرغداری، استراتژی‌های مرتبط با رژیم غذایی و جایگزین‌های غذایی (پروبیوتیک‌ها، پری‌بیوتیک‌ها، گیاهان، اسیدهای آلی و آنزیم‌ها) مرتبط‌تر شده‌اند. ایمن سازی فعال به عنوان بخشی از یک رویکرد جامع برای کنترل NE و نه به تنهایی مؤثر خواهد بود .

دهه گذشته با پیشرفت زیادی در درک علت شناسی و پاتوژنز NE در روده جوجه ها مشخص شد. تحقیقات جدید باید بر کاهش خطر بیماری از طریق تقویت یا اجتناب از اقدامات مدیریتی در حد مناسب، کنترل بیماری زا C. perfringens در روده، و همچنین با تقویت سیستم ایمنی و میکروبیوتای روده جوجه ها تمرکز کند.

سین بیوتیک MLC  حاوی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی و پری بیوتیک اختصاصی دکستران الیگوساکارید می باشد و علاوه بر اینکه از تکثیر باکتری های بیماری زا جلوگیری می کند، موجب بازگرداندن تعادل فلور میکروبی و بهبود بیماری می شود. به علاوه عملکرد ایمنی و گوارشی را هم تقویت می کند. بنابراین از MLC به منظور پیشگیری هم می توان استفاده نمود.

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید

منبعhttps://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/03079457.2016.1154502

​