تیفویید پرندگان یک بیماری باکتریایی عفونی و مسری است که معمولاً حاد بوده اما گاهی مزمن است. این بیماری اکثر پرندگان اهلی و وحشی از جمله مرغ، بوقلمون، اردک، کبوتر، قرقاول و سایر پرندگان شکاری را مبتلا می کند. این بیماری را نباید با تب حصبه در انسان که توسط ارگانیسم متفاوتی ایجاد می شود، اشتباه گرفت.
هر پرنده در هر سنی می تواند آلوده شود، اما این بیماری عمدتاً در سنین بالای دوازده هفته رخ می دهد. مرگ و میر از کمتر از 1 تا حدود 40% متغیر است، اما مرگ و میر بالاتری مشاهده شده است. علائم عبارتند از:
- مرگ و میر ناگهانی یا پراکنده
- بی حالی
- اسهال سبز یا زرد
- از دست دادن اشتها
- افزایش تشنگی
- رنگ پریدگی و ظاهری کم خون در تاج و ریش
تشخیص آزمایشگاهی
تشخیص آزمایشی ممکن است از روی شرح حال، علائم و ضایعات انجام شود، اما تشخیص نهایی باید بر اساس جداسازی و شناسایی ارگانیسم ایجاد کننده بیماری باشد. ضایعات مشاهده شده در کالبد گشایی به تأیید تشخیص تیفوئید مرغ کمک می کند. این ضایعات شامل طحال بزرگ و خالدار، کبد بزرگ (به رنگ زرد یا قهوه ای مایل به سبز)، خونریزی های کوچک در عضلات و چربی اطراف اندام های داخلی و التهاب لزج در یک سوم جلویی روده کوچک است. مناطق کوچک و پلاک مانند سفید از طریق دیواره روده قابل مشاهده است که نشان دهنده حصبه پرندگان در بوقلمون ها است. آزمایش خون برای تشخیص ربرای شناسایی پرندگان تیفوئیدی نیز استفاده می شود.
پیشگیری :
پیشگیری و کنترل،به شدت،به شیوه های پیشگیری از بیماری بستگی دارد؛از جمله:
جوجه ریزی جوجه ها از گله های عاری از بیماری (همانطور که توسط آزمایش پلوروم تعیین می شود)
رعایت بهداشت دقیق در مزرعه
تامین خوراک و آب تمیز
دفع مناسب همه پرندگان مرده طبق تایید شده توسط آژانس دولتی بهداشت حیوانات
ارگانیسم عامل بیماری می تواند حداقل شش ماه خارج از بدن پرنده زندگی کند، بنابراین به اقدامات مدیریتی بیشتری برای شکستن چرخه بیماری نیاز دارد.
درمان:
⇐پس از شیوع بیماری،محل را کاملا تمیز و ضدعفونی کنید.
⇐داروها را نمی توان به عنوان وسیله ای برای پیشگیری از حصبه استفاده کرد و برای این منظور توصیه نمی شود.
⇐پرندگان آلوده را می توان با استفاده از همان داروهایی که برای نجات پرندگان آلوده به پولوروم استفاده می شود، نجات داد.
