بیماری منقار و پر طوطی سانان psittacine(PBFD)
این بیماری اولین بار در اوایل دهه 1970 در استرالیا مشاهده شد. از آن زمان تاکنون، این بیماری بیش از 50 گونه مختلف از پرندگان را مبتلا کرده است. ویروس عامل بیماری به کندی عمل می کند. نام اصلی بیماری منقار و پر(PBFD) از این واقعیت ناشی میشود که ویروس به سلول‌های اپیتلیال حمله میکند و معمولاً باعث رشد غیرطبیعی قابل مشاهده در منقار و یا فولیکول‌های پر میشود. به طور کلی، PBFD بر طوطی هایی که بومی آفریقا، استرالیا، نیوزلند و اندونزی هستند تأثیر می گذارد. در طوطی های مناطق نوتروپیک نادر است.به این بیماری ایذر پرندگان هم گفته میشود.
ویروس بیماری منقار و پر PBFD از خانواده ویروس‌های سیرکوویروس است. سیرکوویروس های پرندگان نه تنها طوطی ها بلکه کبوترها و مرغ ها را نیز تحت تأثیر قرار می دهند.
پرندگان چگونه به ویروس آلوده می شوند؟
پرندگانی که تست PBFDآنها مثبت شده است می توانند از طریق دهان، مجرای بینی و کلوآک سایر پرندگان را آلوده کنند. ویروس به راحتی همراه مدفوع دفع می شود. غلظت بالایی از ویروس در گرد و غبار پر پرندگان آلوده هم وجود دارد که احتمال انتشار آن توسط افراد، روی لباس یا موهایشان را افزایش می دهد.
علائم بالینی بیماری منقار و پرPBFD چیست؟
اغلب بسته به سن ،پرندگان آلوده ممکن است هفته ها تا سال ها طول بکشد تا علائم بالینی را نشان دهند،. اغلب، اولین علامت بالینی قابل مشاهده، پرهای نکروزه،بدشکل یا شکل غیر طبیعی پرها (دیستروفی پر)، یا تغییر شکل شدید منقار است. هنگامی که علائم مشخص شد و تشخیص توسط تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی تایید شد، اکثر پرندگان به دلیل عفونت ثانویه در عرض چند ماه تا چند سال پس از مراجعه می میرند. ناهنجاری‌های منقار معمولاً در گونه‌های کاکادو سفید ایجاد میشوند ومنقار به‌صورت کشیده، بیش از حد پوسته پوسته یا براق به نظر می‌رسند و به راحتی با دست زدن ساده می‌شکنند. عفونت PBFD ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما در پرندگان زیر سه سال شایع‌تر است. انواع مختلفی از این بیماری ممکن است دیده شود. اما به طور کلی بروز علائم و شدت آن تحت تأثیر سن پرنده در هنگام ابتلا و گونه پرنده میباشد.
اشکال بیماری PBFD
1-فوق حاد
این شکل در جوجه هایی که اخیراً از تخم خارج شده اند رخ می دهد. علائم بالینی آن شامل ضعف عمومی و افسردگی ناشی از سپتی سمی (مسمومیت خون) است که اغلب با ذات الریه، آنتریت (عفونت روده)، کاهش وزن و مرگ همراه است. اگر کالبد شکافی و بررسی آزمایشگاهی بافت ها در پرندگانی که به طور ناگهانی می میرند، انجام نشود، به راحتی تشخیص داده نمی شود، زیرا این پرندگان جوان قبل از تشخیص ناهنجاری های پر می میرند.
2-حاد
شکل حاد آن در پرندگان جوانی که پرهای اولیه آن ها تشکیل شده، ایجاد میشود. علائم آن شامل افسردگی برای چند روز و به دنبال آن تغییرات ناگهانی در ظاهر پرهای در حال رشدو یا پوست اندازی زودرس است. برخی از این پرندگان ممکن است در عرض دو تا چهار هفته بمیرند.
3-مزمن
در پرندگان مسن‌تر اتفاق می‌افتد .به تدریج پرهای غیرطبیعی در یک الگوی متقارن به وجود می آیند که پس از هر پرریزی جدید آشکار میشود. پر کوتاه و فر خورده دیده می شود. این تغییرات در پرندگانی رخ می دهد که از مرحله حاد بیماری جان سالم به در برده اند. اگر پرندگان مبتلا به اندازه کافی عمر کنند، ممکن است دچار طاسی شوند.
بدشکلی منقار در کاکادوهای جوان و بالغ ممکن است ایجاد شود که پس از تغییرات قابل توجهی در پر رخ می دهد.
ظاهر PBFD در کاسکو متفاوت است. این پرندگان معمولاً ناهنجاری های پر یا منقار را نشان نمی دهند.پرندگان بیمار کم خون هستند به عبارتی تعداد گلبول های قرمز و یا تعداد گلبول های سفید بسیار پایین دارند. این به این دلیل است که ویروس،سلول های مغز استخوان پرنده را آلوده می کند و باعث پان سیتوپنی Pancytopenia (کاهش سلول های خون ساز) می شود.
بیماری چگونه تشخیص داده می شود؟
نمونه‌برداری از پوست و پر از بخش‌های غیرطبیعی پر گرفته میشود و برای بررسی ویژگی‌های میکروسکوپی که ویروس PBFD در پرها ایجاد میکند، به آزمایشگاه پاتولوژی پرندگان فرستاده شود. آزمایش خون یا سواب برداری از دهان با استفاده از پروب DNA یک روش غیر تهاجمی برای تشخیص وجود ویروس است.
تشخیص ابتدایی بیماری به چه صورت است؟
با استفاده از یک آزمایش ساده می توان پرندگان را از نظر ویروس PBFD غربالگری کرد. پرندگان جدید همیشه باید از نظر بیماری غربالگری شوند. یک پرنده جوان که آلوده است ممکن است برای مدتی طولانی علائم بالینی را نشان ندهد و صاحب آن باید از این موضوع آگاه باشد. بسیاری از پرنده های جدید با تضمین سلامت فروخته می شوند به طوری که در صورت مثبت بودن تست پرنده، باید تحت ضمانت نامه قرار گیرد و به خریدار اجازه می دهد در صورت تمایل پرنده را پس دهد. اگر قصد خرید یک پرنده ی دیگر را دارید، از سلامت پرنده های قدیمی و پرنده های جدید قبل از قرار گرفتن در کنار یکدیگر مطمن شوید. پرندگانی که هم علامت دار هستند و هم از طریق پروب DNA برای PBFD مثبت هستند، برای سایر طوطی سانان بسیار مسری در نظر گرفته می شوند.
بیماری منقار و پر طوطی سانان PBFD چگونه درمان می شود؟
متأسفانه، هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اگرچه مراقبت های حمایتی و یک محیط بدون استرس می تواند عمر پرنده شما را افزایش دهد اما در نهایت منجربه مرگ پرنده میشود. دامپزشک شما می تواند در تهیه این موارد برای پرنده به شما توصیه کند.پیشگیری برای این بیماری بهترین راهکار برای مقابله با این بیماری میباشد.بالا بودن سیستم ایمنی به عنوان یک سد قوی در مقابل ورود ویروس به داخل بدن پرنده عمل میکند.از این رو استفاده از داروهای تقویت کننده ی سیستم ایمنی کمک شایانی برای مقابله با این ویروس میکند.داروی کاملا طبیعی تقویت کننده ایمنی ایمونوپروپوفیت حاوی عصاره پروپولیس، شیرین بیان و سرخارگل (اکیناسه) می باشد و ایمنی سلولی و همورال و قدرت فاگوسیتوز را تقویت می کند. ایمونوپروپوفیت با تقویت ایمنی، مقاومت طیور را نسبت به پاتوژن های بیماری زا، بالا برده و از دفع و انتشار ویروس هم جلوگیری می کند. به علاوه مصرف آن در کنار واکسیناسیون می تواند سبب افزایش تولید آنتی بادی و بهبود پاسخ به واکسیناسیون شود.
برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید
توجه داشته باشید تا پرندگان مبتلا باید جدا از پرندگان غیر آلوده نگهداری شوند، زیرا بیماری به راحتی قابل انتقال است. اجازه ندهید افراد دیگری که دارای پرندگان هستند از پرنده PBFD مثبت شما دیدن کنند یا با آنها بازی کنند. پرندگان مبتلا به PBFD هرگز نباید به یک مرکز شبانه روزی که پرندگان دیگر را در خود جای می دهد برده شوند. مطمئن شوید که دامپزشک شما قبل از قرار ملاقات شما از وضعیت پرنده شما آگاه است.
